Struktura Luftwaffe

Struktura organizacyjna Luftwaffe opierała się na początku wojny na 4 Flotach powietrznych (Luftflotte). Po opanowaniu Norwegii utworzono 5 Luftflotte, zaś w 1943 roku zorganizowano 6 Luftflotte. 30 stycznia 1944 powołano Luftflotte "Reich" przeznaczoną do obrony powietrznej kraju. W 1945 część jednostek LF "Reich" wcielono do 6 LF. W skład flot powietrznych wchodziły mieszane dywizje lotnicze, które wkrótce przemianowano na korpusy lotnicze. W różnych okresach wojny bywało, że korpusy lotnicze działały jako samodzielne jednostki, podobnie jak grupy lotnicze. W końcu wracano do tworzenia dywizji lotniczych, ale już jednolitych.

Podstawową jednostką lotnictwa był pułk - Geschwader. Na czele pułku stał Geschwaderkommodore, najczęściej pułkownik (Oberst), podpułkownik (Oberstleutnant) lub major (Major). W skład jego sztabu wchodzili m.in. adiutant, oficer operacyjny, oficer wywiadu, oficer techniczny, oficer nawigacyjny.

Najmniejszą formacją taktyczną była Rotte (para), składająca się z 2 maszyn. Natomiast w lotnictwie bombowym stosowaną łączenie 3 samolotów tzw. Kette (klucz)

 
Rotte      Kette

Dwie Rotten, tworzyły tzw. Schwarm (rój) złożony łącznie z 4 samolotów. Taktyka latania we dwie Rotten okazała się na tyle dobra, że z biegiem czasu ściągnęły ją wszystkie siły powietrzne walczące z Luftwaffe.

Schwarm

Trzy Ketten lub Rotten tworzyły następnie Staffel (eskadra), Staffel liczyła od 9 do 16 samolotów. Na jej czele stał Staffelkapitän (dowódca eskadry) najczęściej w randze porucznika (Oberleutnat) lub kapitana (Hauptmann)

Gruppe, czyli dywizjon, była to podstawowa jednostka latająca. Gruppe początkowo składała się z 3 Staffeln oraz Stabschwarm. W sierpniu 1944 roku wzmocniono Gruppe w pułkach myśliwskich do 4 Staffeln. Gruppe w pułkach myśliwskich w początkowym okresie wojny liczyła około 36 samolotów plus 4 sztabowe. Z czasem, wraz ze wzrostem ilości maszyn i Staffeln, na Gruppe mogło składać się już nawet 64 samoloty plus 4 sztabowe.
Gruppe dowodził oficer w stopniu majora lub kapitana (Hauptmann), zwany Gruppenkommandeur. Sprawował on dowództwo przede wszystkim w powietrzu, sprawy administracyjne jednostki zrzucając często na swych oficerów sztabowych. W skład jego sztabu wchodzili adiutant, oficer techniczny oraz medyczny. Jagdgruppe wraz z Stabschwarm składał się z około 45 - 54 samolotów, w tym 75% sprawnych.

Geschwader, czyli pułk, był największą niemiecką jednostką latającą. Na czele pułku stał Geschwaderkommodore, najczęściej pułkownik (Oberst), podpułkownik (Oberstleutnant) lub major (Major). W skład jego sztabu wchodzili m.in. adiutant, oficer operacyjny, oficer wywiadu, oficer techniczny, oficer nawigacyjny.
W początkowym okresie wojny Jagdeschwader składał się z 3 Gruppen (dywizjonów) oraz Stabstaffel. Z czasem w większości pułków do trzech istniejących Gruppen była dołączana IV. Gruppe. Pułk myśliwski mógł liczyć od około 112 maszyn na początku wojny aż teoretycznie do 276 w niektórych jednostkach w końcowym okresie wojny.

W zależności od przeznaczenia pułki dzieliły się na: myśliwskie (Jagdgeschwader, JG), bombowe (Kampfgeschwader, KG), niszczycielskie (Zerstörergeschwader, ZG), nocnych myśliwców (Nachtjagdgeschwader, NJG), bombowców nurkujących (Sturzkampfgeschwader, St.G), szturmowe (Schlachtgeschwader, SG), transportowe (Transportgeschwader, TG), instruktorskie (Lehrgeschwader, LG) itp.

Dla uporządkowania, poszczególnym eskadrom przydzielano kolejne arabskie cyfry tak więc eskadry I. Dywizjonu od 1 do 3, II. Dywizjon 4-6, III. Dywizjon 7-9 itd. Dywizjony (Jagdgruppe) oznaczano cyframi rzymskimi, wobec czego zapis: 6./JG 54 oznacza 6 Eskadrę II Dyonu 54 Pułku Myśliwskiego (6 Staffel II Jagdgruppe 54 Jagdeschwader), zaś zapis: III./JG 27 - 3. Dyon 27. Pułku Myśliwskiego (III Jagdgruppe 27 Jagdeschwader).