Junkers Ju-88
samolot bombowy i myśliwski
Ju-88 był bezsprzecznie najlepszym niemieckim samolotem bombowym II wojny światowej. Był również samolotem najbardziej uniwersalnym - budowanym i stosowanym w dziesiątkach różnych odmian od szybkiego bombowca, przez samolot dalekiego zwiadu, samolot torpedowy, myśliwiec dzienny i nocny, aż po bezpilotową wersję latającej bomby.
Projekt samolotu powstał w 1935 roku jako odpowiedź na ogłoszone wówczas wymagania taktyczno-techniczne na szybki samolot bombowy, o prędkości maksymalnej nie mniejszej niż 500 km/h. Głównym konstruktorem był inż. Zindel, ale w jego zespole pracowało dwóch konstruktorów amerykańskich, dobrze obeznanych w problemach konstrukcji z pracującym pokryciem. Projekt odznaczał się bardzo nowoczesną konstrukcją i wieloma oryginalnymi rozwiązaniami. Szczelinowe klapy i lotki mieściły się w głównym profilu płata. Rzędowe silniki miały chłodnice pierścieniowe umieszczone z przodu, co zmniejszało czołowe powierzchnie gondoli. Podwozie główne o pojedynczych goleniach chowało się do tyłu z jednoczesnym przekręceniem kół o 900, tak, że leżały one w tylnej części gondoli na płask. Amortyzatory podwozia miały postać stosu sprężystych pierścieni stalowych o stożkowych powierzchniach pracujących. Cała załoga samolotu została skupiona w przedniej, bogato oszklonej części kadłuba dla zapewnienia najlepszych warunków współpracy. Zbiorniki paliwa mieściły się nie tylko w smukłym kadłubie, ale i w płacie, co zwiększało ich pojemność bez potrzeby zwiększania powierzchni czołowej samolotu. Ładunek bomb (max 2400 kg) znajdował się w dwudzielnej komorze w kadłubie oraz na wyrzutnikach pod przykadłubową częścią płata. Uzbrojenie strzeleckie składało się w pierwszej odmianie z 3 karabinów MG-15 (7,9 mm) umieszczonych z przodu i z tyłu głównej osłony kabiny oraz z tyłu niesymetrycznej wanny podkadłubowej. Ponieważ uzbrojenie okazało się niedostateczne, wzmocniono je później pod względem liczby punktów ogniowych i kalibru.
Pierwszy prototyp samolotu oblatano 23.12.1936. W czerwcu 1938 oblatano szósty prototyp (V-6) wyposażony w hamulce aerodynamiczne, umożliwiające stosowanie samolotu do bombardowania z lotu nurkowego. Prototyp ten wyposażony w silniki Jumo-211 B-1 ustanowił w 1939 dwa rekordy prędkości z udźwigiem 2000 kg; 517 km/h na trasie 1000 km i 500,8 km/h na trasie 2000 km. Ta właśnie odmiana weszła do produkcji jako A-1. Dostawy dla Luftwaffe rozpoczęły się w końcu 1939. Samoloty były stosowane w Bitwie o Anglię, w Bitwie o Atlantyki w czasie ataku na Norwegię.
Najszerzej stosowaną odmianą był Ju-88 A-4 różniący się od A-1 większą o 1,7 rozpiętością płata i mocniejszymi silnikami Jumo-211 J. Następnie weszły do produkcji Ju-88B, B-0, B-1, B-2, B-3 oraz Ju-88S.
Podczas wojny powstało kilka odmian Ju-88, w tym 43 wersje o różnych przeznaczeniach.
Dobre osiągi i właściwości lotne Ju-88, potwierdzone w próbach prototypów, nasunęły konstruktorom pomysł rozszerzenia zakresu użytkowania samolotów przez opracowanie jego wersji myśliwskiej. Oczywiście chodziło tu o typ ciężkiego myśliwca. Odpowiednio przerobiony siódmy prototyp (Ju-88 V-7) odbył pierwszy lot 27.09.1938, jeszcze przed ukończeniem pierwszego bombowca ze znajdującej się w produkcji serii informacyjnej Ju-88 A-0. Prototyp myśliwca różnił się od pozostałych silnym, zaczepnym uzbrojeniem strzeleckim, złożonym z kilku działek i karabinów zabudowanych w nieoszklonym dziobie samolotu.
Wkrótce rozpoczęto ograniczoną produkcję seryjną i do końca 1940 roku dostarczono kilkadziesiąt Ju-88 w odmianie C-2 będącej bezpośrednim odpowiednikiem bombowca Ju-88 A-1 (62 myśliwce powstały z przeróbek już gotowych bombowców). Jeszcze w tym roku samoloty weszły do akcji. W 1941 roku rozpoczęto produkcję nowszej odmiany C-4 odpowiadającej wersji bombowej A-4.
Najliczniej produkowano odmianę C-6. wyposażono ją w prymitywny radar FuG-212. Anteny radaru zmniejszyły prędkość samolotu o 40 km/h, ale umożliwiały zwalczanie celów powietrznych w nocy. Wkrótce jednak RAF zastosował metodę zakłócania odbioru radarowego przez rozrzucanie listków cynfolii (tzw. akcja window) i FuG-212 stał się bezużyteczny. Został on zastąpiony nowszym radarem FuG-229 i tak wyposażona odmiana nosiła oznacznie C-6c.
W 1944 roku pojawiła się unowocześniona odmiana Ju-88G, od początku przewidziana wyłącznie jako myśliwiec nocny. Od wersji C różnił się silnikami gwiazdowymi BMW-801 o mocy 2x1250 kW oraz większym usterzeniem pionowym o obrysie trapezowym, zapożyczonym z rozwojowej odmiany Ju-188. Uzbrojenie odmiany G składało się z działek MG-151 (20 mm) w specjalnej wannie pod kadłubem samolotu, 2 działek MG-151 na grzbiecie i 1 ruchomego karabinu MG-131 (13 mm). W wersji tej początkowo stosowano radar typu FuG-220, a później typów Morgenstern i FuG-244 Bremen.
Dane taktyczno techniczne
Napęd (C-6): dwa rzędowe silniki tłokowe Jumo-211J o mocy 1040 kW każdy
Uzbrojenie: 3 działka MG-FF (20 mm) i 3 karabiny MG-17 (7,9 mm), niektóre odmiany wyposażono dodatkowo w dwa działka MG-151 zabudowane na stałe w środkowej części kadłuba i strzelające ukośnie do góry (uruchamiane przez pilota)
Długość - 14,36 m
Rozpiętość - 20,82 m
Wysokość - 4,85 m
Masa własna - 8550 kg
Masa całkowita - 11835 kg
Prędkość maksymalna - 585 km/h
Prędkość minimalna - 120 km/h
Wznoszenie - 8,8 m/s
Pułap normalny - 9900 m
Zasięg - 3430 km
Opis ze strony http://samoloty.webd.pl/index.html