Heinkel He-111
samolot bombowy średniego zasięgu

Układ Wersalski z 1918 roku zabronił państwu niemieckiemu posiadania lotnictwa wojskowego. Jednakże Niemcy, łamiąc traktat pokojowy, rozwijali w tajemnicy lotnictwo wojskowe, szczególnie po dojściu Hitlera do władzy. Wiele samolotów bojowych było wpierw rozwijanych jako samoloty cywilne. Przykładem tego jest średni bombowiec Heinkel He-111, którego czwarty prototyp (V-4) został w 1936 roku pokazany publicznie jako prototyp szybkiego samolotu komunikacyjnego. Jednakże pierwszy prototyp He-111 w odmianie bombowej oblatano rok wcześniej i już rozpoczęła się jego produkcja seryjna. Obie odmiany, cywilną i wojskową, rozwijano równolegle. Wersje cywilne nosiły oznaczenie C oraz G i niektóre z nich latały rozkładowo w liniach lotniczych. Jedna ich część został użyta w 1938 roku do tajnych lotów rozpoznawczych nad Anglię, Francję i ZSRR, pod pozorem sprawdzania tras dla towarzystwa Deutsche Lufthansa.

Samolot został zaprojektowany na przełomie 1933-1934 roku pod kierownictwem braci W.S Guenther jako rozwinięcie samolotu He-70. Zbudowano trzy prototypy (He-111 V1, V2 i V3). Pierwszy z nich oblatano w lutym 1935 roku, po czym skierowno go do ośrodka doświadczalnego Luftwaffe w Reichlinie, gdzie rozwinięto szeroki program prób i badań kolejnych prototypów. Seria informacyjna He-111 A-0 uruchomiona w 1935 roku zapoczątkowała wieloletni cykl produkcyjny kolejnych odmian i wersji samolotu, wprowadzonych do uzbrojenia Luftwaffe. Do 1939 roku niemieckie lotnictwo bombowe otrzymało 1044 samoloty odmian He-111 B, C, D, E, F, G, J, P, w licznych wersjach i wariantach różniących się przeznaczeniem, uzbrojeniem, wyposażeniem i zespołami napędowymi. Uzbrojenie samolotu okazało się nieskuteczne, bo polscy myśliwcy zestrzelili aż 43 samoloty tego typu.

W 1939 roku zakłady Heinkla w Rostocku zapoczątkowały wielkoseryjną budowę zmodyfikowanego bombowca He-111 H, w którym uwzględniono spostrzeżenia wyniesione z użytkowania bojowego samolotu He-111 B-1 podczas wojny domowej w Hiszpanii. Heinkle He-111 B-1 stanowiły wyposażenie niemieckiej Kampfgruppe Legionu Condor, wspomagający przewrót generała Franco. Heinkel He-111 H produkowany w latach 1939-1944 w dwudziestu trzech odmianach (H-0 do H-22) i wersjach użytkowych bombowca frontowego, rozpoznawczego, torpedowego i do zadań specjalnych - był podstawowym samolotem bombowym lotnictwa niemieckiego podczas II wojny światowej. Samoloty tego typu walczyły nad Polską, Norwegią, Francją, Wielką Brytanią i Związkiem Radzieckim. Operowały na wszystkich frontach od Kręgu Polarnego do wybrzeży Afryki Północnej. Najbardziej uniwersalnymi były He-111 H3, H6, H22, zabierające największy ładunek bomb i torped, dysponujące zmodyfikowanym uzbrojeniem i przystosowane do zrzutu morskich radiosterowanych bomb FX-1400 Fritz X i bomb szybujących BV-246 Hagelkorn oraz odpalania pocisków rakietowych FZG-76 (V-1). Ostatnią odmianą produkcyjną (z 1944 roku) był Heinkel He-111 R (R-1, R-2). Licencyjną budowę Heinkla He-111 H-3 uruchomiły także zakłady lotnicze SET w Bukareszcie. Poza lotnictwem niemieckim He-111 w różnych wersjach były na wyposażeniu lotnictwa bombowego Rumunii, Węgier, Finlandii i Hiszpanii.

Dane taktyczno-techniczne

Całkowicie metalowy dolnopłat. 2 silniki Daimler Benz DB-601 A-1 o mocy 746 kW lub Jumo-211 A-1 o mocy 743 kW

Uzbrojenie: 3 ruchome karabiny maszynowe MG-15 kalibru 7,9 mm (z przodu, na grzbiecie i pod kadłubem) oraz do 2000 kg bomb, w późniejszych wersjach zwiększono liczbę karabinów do 6.

Rozpiętość - 22,7 m
Długość - 16,5 m
Wysokość - 4,0 m
Masa własna - 6765 kg
Masa całkowita - 13480 kg
Prędkość maksymalna - 400 km/h
Prędkość przelotowa - 370 km/h
Pułap - 8000 m
Zasięg - 1970 km

Opis ze strony http://samoloty.webd.pl/index.html

Atak na półn-wsch. Anglię, Luftflotte 5 stacjonującej w Norwegii.
W roli He 111 hiszpanie samoloty CASA 2.111 :)

GALERIA