Messerschmitt Bf 109 E
samolot myśliwski
Będąc jednym z najlepszych myśliwców II wojny światowej, Me-109 był również najliczniej produkowany (około 35000 egzemplarzy). Łącznie z powojenną produkcją w Czechosłowacji i Hiszpanii wytwarzano go przez ponad 20 lat. W pierwszej fazie wojny (do 1941 r.) był jedynym jednomiejscowym myśliwcem niemieckim i przewyższał swoimi osiągami wszystkie swoje odpowiedniki (wyjątkiem był tu Spitfire).
Projekt Bf-109 powstał w Bayerische Flugzeugwerke w latach 1934-35 na bazie wymagań taktyczno-technicznych Ministerstwa Lotnictwa III Rzeszy z 1934 r. Konstruktorem był inż. Willy Messerschmitt, od którego pochodzi późniejsze oznaczenie Me-109 oraz nazwa wytwórni Messerschmitt AG (od 1938 r.). Zarówno nowoczesna konstrukcja, jak i bardzo nowoczesna technologia wykonania wzorowane były na opracowanym w 1933 r. czteromiejscowym turystycznym Bf-108 Taifun. Silnik w pierwszym prototypie brytyjski Rolls-Royce Kestrel-V (500 kW) został w dalszych prototypach i pierwszyc seriach zastąpiony silnikami niemieckimi Junkers Jumo-210 (odmiany A, B, C i D) o mocy 440-515 kW, aby w serii E ustąpić miejsca docelowemu silnikowi Daimler-Benz DB-610A o mocy 810 kW. Zmianom podlegało również uzbrojenie, które zależnie od odmiany składało się z 4 karabinów maszynowych, 2 karabinów i 2 działek lub nawet 3 działek.
Kilka prototypów Me-109, a potem kilkadziesiąt samolotów odmian B i C zostało wysłanych do Hiszpanii, gdzie w Legionie Condor, pilotowane przez niemieckich pilotów walczyły przeciwko siłom republikańskim. W wojnie z Polską wzięła udział duża część z 850 Me-109 będących na stanie Luftwaffe. Były to przede wszystkim Me-109 E-1. Głównym ich zadaniem było uzyskanie przewagi w powietrzu i osłona bombowców, ale w późniejszej fazie wojny, gdy działalność polskiego lotnictwa osłabła, Me-109 używane były do atakowania celów naziemnych, w tym do ostrzeliwania szos zatłoczonych cywilnymi uciekinierami. Pomimo oczywistej przewagi nad P-7 i P-11 polscy myśliwce zestrzelili w walkach powietrznych 10 samolotów tego typu. Łącznie w Wojnie Obronnej 1939 zestrzelono 67 samolotów Me-109. Polacy jeszcze wielokrotnie spotykali się z Me-109 (we Francji w 1940, podczas Bitwy o Anglię i później na różnych frontach. Me-109 E, produkowany był w wielu wersjach. M.in. jako samolot myśliwsko-bombowy E-1/B, E-4/B i rozpoznawczy - E-5, E-5/N, E-9. Dla potrzeb Africa Korps, w 1940 roku skonstruowano wersje przystosowaną do tropikalnego klimatu - E-4/Trop, E-4N/Trop, E-5/Trop i E-7/Trop.
Dane taktyczno techniczne
Chłodzony cieczą, 12-cylindrowy silnik Daimler-Benz DB-610A o mocy 810 kW w układzie odwróconego V wyposażony w dwustopniową sprężarkę i napędzający przez przekładnię trójłopatowe, etalowe śmigło przestawialne typu VDM.
Uzbrojenie: Najbardziej rozpowszechniona odmiana E-1 miała 2 karabiny MG-17 (7,9 mm) nad silnikiem oraz 2 działka MG-FF 20 mm w skrzydłach
Długość - 8,64 m
Rozpiętość - 9,86 m
Wysokość - 2,27 m
Masa własna - 2000 kg
Masa całkowita - 2500 kg
Prędkość maksymalna - 560 km/h
Wznoszenie - 15,5 m/s
Pułap normalny - 11400 m
Zasięg - 660 km